Ασμάρα

 

Είμαι πάνω στα σύννεφα, κρατώ εντελβάις.
Ο Ήλιος φωνάζει: «Γκρέκο, καντάρε».

 

Σου γράφω απ` την Ασμάρα:

- Έχετε την πιο πλούσια πεδιάδα.

Αν μαζέψω τις ομορφιές της πατρίδας σου,

Θα `χω ένα υπέροχο όνειρο.

Μην αφήνεις λοιπόν την αγάπη σου μοναχή σε μια γόνδολα.

Τα κανάλια πλανεύουν.……………………………………...

 

Αν θα πας για τον πόλεμο, να περάσεις Τζιοβάνι,

να σου δώσω τ` απομεινάρια του Τζιώρτζιο.

Είναι λίγες επιστολές και οι δυο του αγαπημένες φωτογραφίες.

Τις κοιτάζω, μου χαμογελά η γυναίκα.

Μου γελά το μικρό κοριτσάκι, μου γελά κι ο μπαμπίνος.

Μήπως ξέρουνε τίποτα; Μήπως μάθανε πως τον έθαψα;

Και τον έθαψα με ορθάνοιχτα μάτια.………………………..

 

Επροσπάθησα να τα κλείσω, αλλά, ήτανε πεισμωμένα...

Ύστερα, σκούπισα τους αφρούς απ` τα χείλη του.

Τα δικά μου τα δάκρυα, δεν τα σκούπισα.

Γεια σου.

 

«Άπαντα»                                                  Φώτης Αγγουλές

 

 

 

(Μου το έστειλε ο Γ. Κρανιάς που τον ευχαριστώ)