Ασμάρα
Είμαι
πάνω στα σύννεφα, κρατώ εντελβάις.
Ο Ήλιος φωνάζει: «Γκρέκο, καντάρε».
Σου γράφω απ` την Ασμάρα:
- Έχετε την πιο πλούσια πεδιάδα.
Αν μαζέψω τις ομορφιές της πατρίδας σου,
Θα `χω ένα υπέροχο όνειρο.
Μην αφήνεις λοιπόν την αγάπη σου μοναχή σε μια γόνδολα.
Τα κανάλια πλανεύουν.……………………………………...
Αν θα πας για τον πόλεμο, να περάσεις Τζιοβάνι,
να σου δώσω τ` απομεινάρια του Τζιώρτζιο.
Είναι λίγες επιστολές και οι δυο του αγαπημένες φωτογραφίες.
Τις κοιτάζω, μου χαμογελά η γυναίκα.
Μου γελά το μικρό κοριτσάκι, μου γελά κι ο μπαμπίνος.
Μήπως ξέρουνε τίποτα; Μήπως μάθανε πως τον έθαψα;
Και τον έθαψα με ορθάνοιχτα μάτια.………………………..
Επροσπάθησα να τα κλείσω, αλλά, ήτανε πεισμωμένα...
Ύστερα, σκούπισα τους αφρούς απ` τα χείλη του.
Τα δικά μου τα δάκρυα, δεν τα σκούπισα.
Γεια σου.
«Άπαντα» Φώτης Αγγουλές
(Μου το έστειλε ο Γ. Κρανιάς που τον ευχαριστώ)