του Oscar Wilde
από τα Τραγούδια
απόδοση : Ναπολέων Λαπαθιώτης
Within this restless, hurried, modern world We took our hearts' full pleasure---You and
I, And now the white sails of our ship are
furled, And spent the lading of our argosy. |
Στον τωρινό αυτόν κόσμο, που δε γνωρίζει ανάπαψη, μέσ’ τον πολυθόρυβο αυτόν κόσμο, δρέψαμε, εσύ κι εγώ τις απολαύσεις όλες της καρδιάς, και τώρα τ΄ άσπρα τα πανιά του σκάφους μας, είναι τα διπλωμένα, και το φορτίο της βάρκας μας σωσμένο. |
Wherefore my cheeks before their time are
wan, For very weeping is my gladness fled, Sorrow hath paled my lip's vermilion, And Ruin draws the curtains of my bed. |
Κι έτσι τα μάγουλά μου κιτρίνισαν παράκαιρα, γιατ΄ η χαρά μου έσβυσε μέσ’ τα δάκρυα. Κι ο Καημός, χλώμιανε τ΄ άλικο χρυσάφι των παιδιακίσων μου χειλιών, κι η Καταστροφή του κρεβατιού μου έσυρε τις κουρτίνες. |
But all this crowded life has been to thee No more than lyre, or lute, or subtle spell Of viols, or the music, of the sea That sleeps, a mimic echo, in the shell. |
Όμως, αυτή όλη η πολυθόρυβη ζωή, δεν ήτανε για σε, παρά μια λύρα, καν η λεπτή γοητεία μιας βιόλας, ή η μουσική της θάλασσας, πούν΄ αποκοιμημένη σε μιαν ανάλαφρη ηχώ, μέσ’ το κοχύλι.- |