ΠΟΙΟ ΟΜΟΙΟΠΤΩΤΟ;

Ποιο ομοιόπτωτο;

Ελευθεροτυπία. 28.06.1999, σ. 46, άρθρο "Στο κυνήγι των ροζ καναλιών".

Το άρθρο είναι γενικώς ασύντακτο, αλλά κυρίως πάσχει στο ομοιόπτωτο, όπως: "το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο συνεργάστηκε με τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες στον εντοπισμό ... ενός από αυτούς τους [παράνομους] σταθμούς, πολλοί από τους οποίους, σημειωτέον, η Εισαγγελία έχει κλείσει αυτό τον καιρό". (!!!)

Τρικυμισμένη σύνταξη, αλλά πιο πολύ πρόσεξα το εξής:

"Το ΕΣΡ (...) έχει έναν επιπλέον λόγο να μην ολιγωρήσει. Η [διάβαζε: την] παρουσία του αναπληρωτή προέδρου, Αντώνη Μανιτάκη, Θεσσαλονικεύς και φιλοδοξών να κάνει αισθητή την παρουσία της ραδιοτηλεοπτικής αρχής στην πόλη του".

'Ισως το αλαλούμ της φράσης αυτής να οφείλεται αποκλειστικά στην ανεπάρκεια του συντάκτη (αν κρίνουμε και από το πρώτο παράθεμα). Αλλά κάτι μου λέει ότι στο δεύτερο ατόπημα ο συντάκτης παρασύρθηκε από τον καθαρευουσιανισμό του. Εννοώ ότι ήθελε ντε και καλά να γράψει τα λόγια και δήθεν κομψά "Θεσσαλονικεύς" και "φιλοδοξών" [τα 'Θεσσαλονικιός' και 'με τη φιλοδοξία' είναι ως φαίνεται μπας-κλας] αλλά δεν άντεξε (και το πιο γερό στομάχι έχει κάποια όρια αντοχής) στην αηδία των γενικών "Θεσσαλονικέως" και "φιλοδοξούντος", κι έτσι, ζορ-ζορνά, τις έκανε ονομαστικές.

Βέβαια, το ομοιόπτωτο τείνει έτσι κι αλλιώς σχεδόν να καταργηθεί από τον δημοσιογραφικό λόγο, αλλά εδώ θα ήθελα περισσότερο να τονίσω ότι πολλοί χρησιμοποιούν μεν καθαρεύοντες ή λόγιους τύπους για φιγούρα και για να ξεχωρίζουν από την "κομματοπαγή ξύλινη δημοτική", αλλά μόνο στον ενικό ή σε ορισμένα πρόσωπα ρήματος ή σε ορισμένες πτώσεις. 'Οχι τόσο ότι αγνοούν τους άλλους τύπους, αλλά το (έστω στραπατσαρισμένο) γλωσσικό τους αίσθημα δεν ανέχεται να χρησιμοποιήσει τους ίδιους τύπους σε άλλες πτώσεις, αριθμούς και πρόσωπα και εκδικείται. Γι' αυτό κι έχει γεμίσει ο τόπος με "εγκριθέντων δαπανών" και "διαπιστωθέντων αναγκών" και άλλα. Γιατί η μετοχή αορίστου είναι ένα από τα πιο περιζήτητα κουρελάκια που κρεμάμε στο τοτέμ της γλωσσικής μας νοσταλγίας, αλλά βέβαια αν το "εγκριθέντων δαπανών" είναι μια φορά βαρβαρικό, το "εγκριθεισών δαπανών", αν και σωστό, τρισβάρβαρο ακούγεται!

Επιστροφή στις "γλωσσικές ακρότητες"
Αρχική σελίδα του Νίκου Σαραντάκου