ΠΑΡΩΝΥΧΙΔΑ

Και μας φώναζε το κύμα, το φιλί δεν είναι κρίμα
Οι εταιρείες offshore έχουν αποδοθεί στα ελληνικά "υπεράκτιες"
και "εξωχώριες". Με έναν καλό συνάδελφο δίνουμε εδώ την
εκ των προτέρων χαμένη μάχη υπέρ του 'εξωχώριες' (που ήταν
και ο παλαιότερος όρος) διότι το 'υπεράκτιες' ακούγεται κάπως
κωμικό σε χώρες που δεν βρέχονται από θάλασσα. Μάταιος
κόπος, διότι το υπεράκτιες, επειδή είναι πιο κοντινό στο
πρωτότυπο, τείνει να επικρατήσει.

Τελικά όμως συνέβη το αναπόφευκτο. Φάτσα-κάρτα βλέπω στη
χτεσινή Ελευθεροτυπία (20.2.2001) πρωτοσέλιδο:
"Εσωτερική πληροφόρηση σε τρεις παράκτιες δικές του εταιρείες"
έδινε κάποιος κατηγορούμενος για σπέκουλες στο χρηματιστήριο.
Το ελαφρώς δυσνόητο λοιπόν υπεράκτιες έγινε από τον συντάκτη
ύλης 'παράκτιες' -στην ακρογιαλιά, εκεί που σκάει το κύμα, 
ήταν οι εταιρείες αυτές, οι φούσκες του φλοίσβου.

Τελικά, όπως είπε κι ο συνάδελφος, για να διαβάσεις σήμερα εφημεριδα
πρέπει να ξέρεις αμερικάνικα, να μεταφράσεις τον "ελληνικό" όρο
στα αμερικάνικα και, με τη βοήθεια του θεού, να καταλάβεις.

[Και, βέβαια, στο Ποντίκι της ίδιας εβδομάδας, σε σχόλιο για την
ίδια υπόθεση, διαβάζω για τις παράκτιες εταιρείες]

Παρεμπιπτόντως, μια και κάπως κολλάει στην κουβέντα περί γλώσσας:
το κείμενο γράφει πιο πέρα ότι ο κύριος αυτός "έδιδε εσωτερική πληροφόρηση"
στις παράκτιες, βεβαίως, εταιρείες. Προσέξτε, έδιδε. Γιατί όχι έδινε;
Είμαι βέβαιος ότι αν τον ρωτήσετε γιατί έγραψε "έδιδε" και όχι
"έδινε", αντί να πει "έτσι μου ήρθε" (που είναι και το πιθανότερο) ή
"έτσι μου φάνηκε πιο επίσημο" (αρκετά πιθανό κι αυτό), θα σας
αρχίσει τα ηχηρά περί τρισχιλιετούς κορμού της γλώσσας, που δεν
έχουμε δικαίωμα να αποκόψουμε κανέναν τύπο της, από τον Ομηρο μέχρι
τις μέρες μας και άλλα τέτοια. Μόνο που τα μεταξωτά βρακιά δεν 
αντέχουν σε παράκτιο περιβάλλον, τα κάνει μούσκεμα το κυματάκι.
Επιστροφή στις "γλωσσικές ακρότητες"
Αρχική σελίδα του Νίκου Σαραντάκου