Η ελληνικούρα ενός αρχαιολάτρη
Ο λογοτέχνης Τάκης Θεοδωρόπουλος στις συνεντεύξεις του δεν χάνει ευκαιρία να τονίσει ότι η αρχαιότητα αποτελεί σταθερή εμμονή του. Δεν χάνει επίσης ευκαιρία να καυτηριάσει τη δημοτικιστική πρεσβυωπία και να επισημάνει τα καλά της αρχαιομάθειας. Τις προάλλες, διάβαζα άρθρο του στο οποίο κατάγγελνε ένα κομμάτι της ελληνικής διανόησης που ταυτίζει την αρχαία ελληνική υπόθεση με την ακροδεξιά και αναρωτιόταν ως πότε θα επηρεάζουν τα πνευματικά μας πράγματα οι αγράμματες ηγεσίες του ΚΚΕ που διαχειρίστηκαν τον εμφύλιο.
Ωστόσο, στο τελευταίο περισπούδαστο άρθρο του με τίτλο «Οι δικοί μας ταλιμπάν», που το δημοσίευσε στα Νέα στις 10.12.2008, όπου εκφράζει την αγανάκτησή του για τα εξεγερμένα παιδιά που οι άλλοι τα λένε αλήτες (ενώ αυτός τα λέει ταλιμπάνους), βρίσκω ότι οι (κατά Θεοδωρόπουλο) δικοί μας Ταλιμπάν: Βάλλουν κατά δικαίους και αδίκους γιατί δεν διεκδικούν τίποτε.
Αυτό βέβαια είναι ελληνικούρα πρώτου μεγέθους. Ή θα πεις «επί δικαίους και αδίκους» ή θα πεις «κατά δικαίων και αδίκων». Το «κατά δικαίους και αδίκους» είναι τραγέλαφος, μαργαριτάρι που θα το περιμέναμε από άνθρωπο ανέπαφο με τα αρχαία.
Επειδή όμως το διαπράττει ένας γνωστός αρχαιομαθής, μπορούμε να συμπεράνουμε πως το άρθρο γράφτηκε υπό το κράτος της συγκίνησης εξαιτίας της έκρυθμης κατάστασης. Οπότε, δικαιολογείται και το μαργαριτάρι. Ας το χρεώσουμε (κι αυτό) στους ταλιμπάν.
© 2008 Νίκος Σαραντάκος