Κριτική της κριτικής μεταφράσεων

Κριτική της κριτικής, ή σελίδες για την (ανα)θεώρηση μεταφράσεων

Κριτική της κριτικής λοιπόν, αλλά όχι οποιασδήποτε κριτικής. Είχε ο Μαρξ μια "Κριτική της κριτικής κριτικής", εγώ θα αρκεστώ σε κριτική της μεταφραστικής κριτικής. Ή, για να το δω ευρύτερα, θα αφιερώσω την υπο-ενότητα αυτή σε θέματα σχετικά με τη θεώρηση (ή αναθεώρηση) και την κριτική μεταφράσεων.

Όπως οι κλέφτες γίνονταν και αρματολοί, κι όπως ο βετεράνος κυνηγός γίνεται θηροφύλακας, έτσι κι οι μεταφραστές γίνονται και αναθεωρητές, και διορθώνουν μεταφράσεις αντί να μεταφράζουν –αν και στις περισσότερες περιπτώσεις κάνουν και τα δύο, πότε το ένα και πότε το άλλο. Συνήθως, (ανα)θεωρήσεις κάνουν οι έμπειροι μεταφραστές, αλλά όχι πάντα. Θυμάμαι, η πρώτη μεταφραστική εργασία που έκανα με αμοιβή (κάποτε θα τη διηγηθώ αυτή την ιστορία) ήταν η θεώρηση μιας μετάφρασης, χωρίς να έχω δημοσιεύσει ούτε λέξη μεταφρασμένη τότε.

Προς το παρόν έχουμε τα εξής κείμενα για την (ανα)θεώρηση και την κριτική μεταφράσεων:

Τρία είδη υπερβολικά αυστηρής κριτικής: η καλόπιστη, η κακόπιστη και η ζηλιάρα.

το οποίο παραπέμπει σε άλλα δύο:
Το επεισόδιο των βιβλιόφιλων φοιτητών.

Το επεισόδιο της ανύπαρκτης οδαλίσκης.

Μην πυροβολείτε (πάντοτε) τον μεταφραστή -φασούλια της αναθεώρησης

Ποιος σκότωσε τον αδερφό της γιαγιάς του Καίσαρα;
ή, πώς κατασκευάζεται ένα λαμπρό μεταφραστικό μαργαριτάρι.

Σκληρή κριτική, δικαιολογημένη όμως;

Μια μεταφράστρια απαντά στη σκληρή κριτική για μια μετάφρασή της. Φυσικά υπάρχει ανταπάντηση και κόντρα σχολιασμός.